Hoe 'LEUK' ik het vind om zwanger te zijn ...
Als je mijn laatste blog hebt gelezen ben je ondertussen op de hoogte van mijn ziekenhuis bezoek van woensdag. En dat ik dankzij het filmpje dat ik je toonde de snellere beslissing had kunnen maken om toch maar op controle te gaan. Wel, voor alle duidelijkheid ... ik lig hier nog steeds :)
De sarcasme druipt ervan af in de titel, merk je het? Ik ga niet rond de pot draaien. Ik vind het niet leuk om zwanger te zijn! En meestal krijg ik dan een vraagteken-gezicht als respons alsof ik van een ander planeet kom! Wel eerlijk, als iemand mij verteld hoe leuk ze het vind om zwanger te zijn vind ik het ook maar vreemd.
Gisteren ochtend heb ik mijn 2 prinsesjes weer mogen zien op de echo. Ik ben vandaag 29 weken en 4 dagen ver en mijn schatjes wegen 1200 gram en 1375 gram . Wat ben ik toch altijd zo blij als ik hoor dat ze goed groeien. Iedere week moet ik weer terug op controle en altijd opnieuw is het weer zo spannend. Hopelijk groeien ze goed , hopelijk groeien ze gelijk,... Bij een eeneiige tweeling zwangerschap bestaat vanaf 16 weken al de kans namelijk dat je tweeling te maken krijgt met het Twin-to-Twin syndroom . Gelukkig is dit niet het geval.
Tot gisteren wist ik nog niet of ik naar huis mocht, hier moest blijven of toch overgebracht ging worden naar Leuven. Als je dreigt te bevallen vóór 32 weken van een tweeling wordt je in Leuven verder geholpen. Toen ik 16 weken ver was ben ik in daar bij dokter Lewi geweest, zodat ze me al eens gezien had mocht ik er toch nog naartoe moeten gaan. Dokter Lewi is gespecialiseerd in meerlingzwangerschappen en foetale geneeskunde
Ik heb gisteren het supergoed nieuws gekregen dat de kindjes het goed doen en mijn baarmoederhals zelfs terug wat langer is geworden. Omdat het duidelijk door de platte rust komt , waar je hier trouwens echt niet onderuit kunt, hebben we samen met de gynae besloten om tot 32 weken in het ziekenhuis te blijven. Waarom voor een paar weekjes het risico nemen door toch naar huis te gaan en bewust of onbewust je huishoudelijke taken terug op te pakken. Ik weet dat het beter is om hier te blijven, het enige wat het verschrikkelijk moeilijk maakt is dat ik mijn mannen enorm hard mis en vooral het feit dat ik merk dat mijn kleine prins mama mist.
Alweer een symptoom erbij... KRABBEN maar!!!
Al enkele weken jeukt mijn buik. Perfect normaal dacht ik want je buik zet nu eenmaal uit. Sinds vrijdag kreeg ik op meerdere plaatsen jeuk. Armen, benen, rug, en ondertussen ook handen en voeten. OVERAL dus!
Het duurde niet lang voordat ik wist wat ik had!
Rond 30 weken in mijn vorige zwangerschap kreeg ik een voor-mij-toen-nog-onbekend-zwangerschapskwaaltje dat blijkbaar maar bij 2% van de zwangeren voorkomt 'zwangerschapscholestase'. Dit betekend dat je lever niet meer goed functioneert en je afvalstoffen niet goed weg kunnen. Het komt in het derde trimester van je zwangerschap voor en zorgt voor een onuitstaanbare jeuk! Meestal op handpalmen en voetzolen maar soms kan het ook over heel het lichaam. Zoals in mijn geval momenteel! Het gevaar bij cholestase zit erin dat je baby in gevaar kan komen vanaf 37 weken. Bij de diagnosestelling wordt de zwangerschap dus altijd beëindigd ten laatste op 37 weken. Bij mij hebben ze altijd gezegd ten laatste op 36 weken.
Ook mama-blogster Kimberly kreeg hier mee te verduren. Hier zie je haar verloop doorheen de zwangerschapscholestase. Ik voel met je. LETTERLIJK!